ورنر معتقد بود که کودکان در مقایسه با بزرگسالان، بیشتر با تصویر فکر می کنند. اگر از پسر بچه ۵ ساله بخواهیم واژه دختر را تعریف کند، ممکن است بگوید: "موها و لباس بلندی دارد و زیباست." تعریف او مبتنی بر یک تصور ذهنی خاص است. ورنر مشاهده کرد که تصورات ذهنی تصویری، آنقدر در کودکان غالب است که بسیاری از آنان دارای تصاویر ذهنی روشنی هستند که ما غالبا آن را حافظه تصویری می نامیم. کودکان می توانند صحنه ای را چنان با جزئیات دقیق توصیف کنند که انسان را شگفت زده سازند. او بر این باور بود که انسانهای بومی هم تصاویر ذهنی روشنی داشتند. او معتقد بود کودکان ادراک قیافه شناسانه دارند. یعنی ادراک آنها مبتنی بر قیافه یا چهره فرد است؛ بر خلاف بزرگسالان که حرکات بدن را نیز درک می کنند. ادراک قیافه شناسانه در مقابل ادراک هندسی_فنی قرار دارد. در ادراک هندسی_فنی اشیا را از نظر شکل، طول، عرض،رنگ و سایر ویژگی های عینی قابل اندازه گیری در نظر می گیریم. بزرگسالان معتقدند ادراک قیافه شناسانه تنها زمانی مناسب است که محرکها زنده باشند. یعنی ساده لوحانه است که به صخره ها، چوب یا سایر اشیای بی جان عواطفی نسبت دهیم. در حالی که کودکان کلیت جهان را سرشار از حیات و عواطف درک می کنند. کودک وقتی می بیند فنجان به پهلو افتاده ممکن است بگوید فنجان خسته است. ورنر معتقد است که تجربه کودکان از جهان بی جان، به گونه ای طبیعی از جلوه گاه همان نیروها و عواطفی است که آنها در درون خود احساس میکنند. بهترین راه درمان بیش فعالی اختلال خواب در کودکان مشاوره آنلاین کودک مشاوره آنلاین بهترین روانشناس کودک کلینیک روانپزشکی ویان