واژههایی که ما گهگاه هنگام عصبانیت به کار میبریم، اثرات مخرب ماندگار بر ذهن کودک خواهد گذاشت. مثلاً واژههایی چون “بچه بد”، “چقدر بیادبی” یا جملاتی مثل “از دستت خسته شدم”، “دیگه دوستت ندارم”و… آنچنان در ذهن او میماند که ممکن است کودک باور کند حتماً همینگونه است. ذهن بچهها به طور قابل ملاحظهای تحتتأثیر عبارتهایی است که ما آنها را خطاب میکنیم. پیامی که ما بزرگسالان در قالب چنین جملاتی به کودکانمان میدهیم، در ضمیر ناهشیارشان ثبت میگردد.
اگر باور کنیم که: نتیجه عصبانیت ما در برابر فرزندانمان، چیزی جز بی اعتباری ما و ایجاد آسیب بر روح لطیف کودکمان نیست، شاید به گونه ای دیگر به این احساس بنگریم و بر روی این جمله که “نمی خواستم عصبانی شوم اما دست خودم نبود” تجدید نظری کنیم و بدانیم که: ⭕️ کنترل احساسات ما در دستان خود ماست به شرط اینکه بخواهیم اینگونه فکر کنیم.