همکلاسی زورگو

شروع موضوع توسط farokh ‏15/2/17 در انجمن مشکلات با همکلاسی ها

  1. #1 farokh, ‏15/2/17
    آخرین ویرایش: ‏8/9/18
    بیشتر کودکان گاهی از سوی یکی از وابستگان یا یکی از همکلاسی ها مورد تمسخر و آزار قرار می گیرند. بیشتر این شوخی ها و اذیت ها اگر همراه با شوخی و در فضایی دوستانه و دوطرفه باشند، زیانی ندارند. اما هنگامی که اذیت کردن دایمی، خشونت بار و نفرت آمیز باشد، قلدری به شمار می رود و باید از آن جلوگیری کرد.
    قلدری یعنی آزار عمدی فیزیکی، کلامی یا روانی دیگری. قلدری می تواند به شکل: ضربه زدن، هل دادن، لقب توهین آمیز دادن، تهدید و تمسخر دیگران برای گرفتن اجباری پول یا گرفتن وسایل با ارزش آن ها. بعضی از کودکان با نادیده گرفتن و ساختن شایعات بی اساس در مورد افراد دیگر، به قلدری و آزار آن ها می پردازند. بعضی دیگر نیز از تمامی روش های ممکن برای مسخره کردن دیگران و آسیب رساندن به احساسات آن ها استفاده می کنند.
    قلدری باید جدی گرفته شود. نباید آن را مسئله ای فرض کرد که کودکان باید در مقابل آن مقاوم شوند. تاثیرات نامطلوب قلدری می تواند بسیار جدی باشد و عزت نفس و روابط اجتماعی کودک را در آینده تحت تاثیر قرار دهد. در شرایط حاد، امکان دارد قلدری سبب بروز اتفاقاتی جدی همچون فرار از مدرسه شود.

    چرا بعضی از کودکان به قلدری می پردازند؟
    کودکان به دلایل مختلف قلدری می کنند. گاهی نیاز به یک قربانی دارند (شخصی که به نظر می رسد ازجنبه ی فیزیکی یا احساسی ضعیف تر است یا به شکلی متفاوت رفتار می کند) تا احساس کنند مهم تر، معروف تر یا در مرتبه و مقام بالاتری هستند. اگرچه گاهی اوقات کودکان قلدر، بزرگتر یا قویتر از قربانیان خود هستند، همیشه هم این گونه نیست.
    گاهی کودکان به آزار دیگران می پردازند، چون با آن ها به همین ترتیب رفتار شده است. ممکن است آن ها این گونه فکر کنند که رفتارشان طبیعی است، چون از خانواده یا گروهی می آیند که همه در آن مجموعه عصبی هستند، فریاد می زنند و همدیگر را با لقب های زشت صدا می کنند. به نظر می رسد بعضی از برنامه های تلویزیونی نیز در این میان بی تاثیر نیستند. برنامه هایی که در آن ها، شخصیت ها به علت ظاهرشان یا نداشتن استعداد، مسخره، یا از جمع رانده می شوند.

    نشانه های قلدری
    تشخیص این که کودک شما مورد آزار و قلدری قرار گرفته، کار مشکلی است، مگر آن که کودک، خود در این باره با شما حرف بزند یا زخم و کبودی های مشخص در بدن او دیده شود. اما نشانه های خطر را می توان تشخیص داد. ممکن است دریابید رفتار کودک تان فرق کرده است، مضطرب به نظر می رسد، بی اشتهاست، خواب کافی ندارد یا از انجام کارهایی پرهیز می کند که در گذشته از آن ها لذت می برده است. هنگامی که کودکان دمدمی مزاج به نظر می رسند یا از حالت معمول افسرده تر هستند و هنگامی که از فعالیت هایی خاص، مانند رفتن به مدرسه با اتوبوس خودداری می کنند، ممکن است قربانی قلدری شده باشند.
    اگر به این مسئله مشکوک هستید، ولی کودک تان علاقه ای ندارد در این مورد صحبت کند، وضعیتی فراهم کنید که به طور غیرمستقیم در مورد قلدری با او به گفت و گو بپردازید. برای نمونه، ممکن است چنین وضعیتی را در یک برنامه ی تلویزیونی ببینید و آن را مقدمه ای برای گفت وگو قرار دهید و از کودک خود بپرسید:«نظر تو در این باره چیست؟» یا «به نظر تو، آن شخص باید چه کار کند؟» این گفت وگو، ممکن است به پرسش هایی همچون: «آیا تو هم شاهد چنین اتفاقی بوده ای؟» یا «آیا تو هم چنین تجربه ای داری؟» ادامه یابد. می توانید در زمینه ی تجربیاتی از این دست که خود شما یا اعضای دیگر خانواده در کودکی داشته اند، با او حرف بزنید.
    اجازه دهید کودک تان دریابد که اگر قربانی قلدری است یا شاهد قلدری بوده است، مهم است که در مورد آن با فرد دیگری صحبت کند، چه آن شخص شما باشید یا فرد بزرگسال دیگری (آموزگار، مشاور مدرسه ، دوست خانوادگی یا خواهر و برادرش).

    کمک به کودک قربانی
    اگر کودک تان به شما گفت که قربانی قلدری شده است، هرچقدر هم که ناراحت بشوید، آرامش خود را حفظ کنید و حمایت از او را فراموش نکنید. کودکان بیشتر وقت ها تمایلی ندارند که در باره ی قلدری با والدین شان صحبت کنند. آن ها از اتفاقاتی که روی داده است، احساس شرمندگی می کنند و نگران هستند که مبادا والدین شان از آن ها نا امید شوند.
    گاهی کودکان تصور می کنند این مشکل به خاطر اشتباه آن ها روی داده است و اگر به گونه ی دیگری رفتار می کردند، این اتفاق نمی افتاد. گاهی از این مسئله نگران اند که اگر کودک قلدر دریابد که آن ها مشکل را با فرد دیگری در میان گذاشته اند، اوضاع بدتر از پیش شود. عده ای دیگر نگران هستند که مبادا والدین شان حرف آن هارا را باور نکنند و اقدامی برای رفع مشکل انجام ندهند یا آن ها را وادارند به مقابله و مبارزه با کودک قلدر بپردازند، در حالی که به شدت از او می ترسند.

    کودک تان را به خاطر آن که آنقدر شجاعت داشته است که مسئله را با شما در میان بگذارد، تحسین و تشویق کنید. به او گوشزد کنید که تنها نیست و بسیاری از کودکان در این سن قربانی قلدری بوده اند. تاکید کنید که کودک قلدر است که رفتاری نادرست انجام می دهد، نه او. به کودک تان اطمینان کامل بدهید که مشکل را با هم فکری خودش حل خواهید کرد.
    گاهی اوقات، رفتار برادر، خواهر یا دوست بزرگتر می تواند در حل مشکل بسیار کارساز باشد. می توانید برای دخترتان بازگو کنید که خواهر بزرگترش (که الگوی اوست) چگونه با این مشکل رو به رو شد و آن را حل کرد. برادر، خواهر یا دوست بزرگتر می تواند توضیحات بیشتری در باره ی آنچه در مدرسه اتفاق افتاده است، یا جایی که قلدری رخ داده است، به شما بدهد و دریافتن بهترین راه حل کمک تان کند.

    اگر متوجه شدید که کودک قلدر در صورت آگاهی از اینکه کودک تان با شما صحبت کرده است، رفتار بدتری خواهدکرد، مسئله را جدی بگیرید. گاهی، مراجعه به والدین کودک قلدر می تواند مفید باشد. در موارد دیگر، آموزگاران یا مشاوران، بهترین افرادی هستند که می توان نخست به آن ها مراجعه کرد. اگر بعد از مراجعه به آموزگار یا مشاور، احساس کردید که باز هم باید با والدین کودک قلدر صحبت کنید، بهتر است این کار را در محیطی انجام دهید که یک مقام رسمی از مدرسه، مثل مشاور، حضور داشته باشد. بسیاری از کشورها در زمینه ی قلدری، قوانین و مجازات های روشنی دارند. در بعضی موارد، در صورتی که ازسلامت کودک تان خیلی نگران اید، می توانید از مراجع قانونی کمک بگیرید.

    رهنمود هایی به کودکان
    کلید اصلی در این زمینه، ارائه ی راه حل های مناسب و روز به روز در مقا بل قلدری و کمک به کودک برای بازیابی عزت نفس و جایگاه روانی مناسب است. شاید تصور شود که دعوت کردن کودک به تلافی و مبارزه با کودک قلدر، روش مناسبی است. جدای از این، به یقین شما از عذاب کشیدن کودک تان عصبانی هستید و ممکن است اورا را تشویق کرده باشید که در مقابل کودک قلدر بایستد. یا ممکن است نگران باشید که کودک قلدر باز هم کودک تان را آزار دهد. مهم آن است که از کودک خود بخواهید به مبارزه یا تلافی با کودک قلدر نپردازد. این رفتار می تواند به سرعت به خشونت، بروز مشکل و حتی جراحات جدی بیانجامد. ، بهترین راه آن است که وی را ترغیب کنید از مشکل دوری کند، از دیگران کمک بخواهد و مسئله را با یک بزرگسال مطرح کند.

    در ادامه، چندین راه حل دیگر ارائه می شود که به کودک کمک می کنند وضعیت را بهبود بخشد و احساس بهتری نیز در او به وجود آورند:

    • همراهی با دوستان و دوری از کودک قلدر
    اگر کودک قلدر، نزدیک دستشویی است از دستشویی دیگری استفاده کنید یا هنگامی که تنهایید به کمد خود سر نزنید. همیشه همراه دوستان تان باشید تا با کودک قلدر تنها نمانید. در سرویس مدرسه، راهرو یا زنگ تفریح (هر جا که کودک قلدر حضور دارد) همراه یکی از دوستان تان باشید. همین رفتار را برای دوستان قربانی خود نیز انجام دهید.

    • کنترل خشم
    خشمگین شدن از کودک قلدر طبیعی است، اما این مسئله، هدف کودکان قلدر است. این رفتار، سبب می شود کودک قلدر احساس قدرت بیشتری بکند. با تمرین مداوم سعی کنید از گریه کردن، سرخ شدن یا ناراحت شدن در مقا بل کودک قلدر خودداری کنید. این کار نیاز به تمرین فراوان دارد، اما مهارتی کارآمد است که کودک قلدر را پس می راند. گاهی اوقات، تمرین روش های کنترل عصبانیت مانند شمردن از یک تا ده، نوشتن کلمات خشماگین بر کاغذ، نفس عمیق کشیدن یا ترک محل، مفید است. گاهی بهترین راه حل آن است که بیاموزید چهره ای سرد و بی احساس به خود بگیرید تا هنگامی که خطر رفع شود (لبخند زدن یا خندیدن می تواند کودک قلدر را خشمگین تر کند).

    • رفتار شجاعانه، دوری از محیط و بی توجه ی به قلدر
    قاطعانه و روشن از کودک قلدر بخواهید که به رفتار خود پایان دهد و صحنه را ترک کنید. روش هایی را تمرین کنید که به کمک آن ها رفتارهای ناپسند کودک قلدر را نادیده بگیرید، واکنشی نشان ندهید. با بی توجهی به قلدر، نشان می دهید که وجود او برای شما مهم نیست. در نهایت، قلدر به احتمال زیاد از ایجاد مزاحمت برای شما خسته خواهد شد.

    • مطرح کردن مسئله با یک بزرگسال
    آموزگاران، مدیران، والدین و ناظمان مدرسه می توانند جلوی قلدرها را بگیرند.

    • صحبت کردن در باره ی مسئله
    با کسی که به او اطمینان دارید مانند مشاور مدرسه، آموزگار، خواهر یا برادر یا یک دوست دراین باره صحبت کنید. ممکن است آن ها راه حل های بسیار مناسبی پیشنهاد کنند و حتی اگر نتوانند در حل مشکل به شما کمک کنند، می توانند احساس تنهایی شما را کاهش دهند.

    • محرک ها را حذف کنید
    اگر کودک قلدر از شما پول خوراکی می خواهد، از خانه با خود خوراکی بیاورید. اگر او سعی می کند وسیله ی خاصی را از شما بگیرد، آن را به مدرسه نبرید.

    رسیدن به آرامش
    در خانه می توانید تاثیرات نامطلوب قلدری را کاهش دهید. کودکان تان را تشویق کنید که با دوستان شان دور هم جمع شوند تا بدین ترتیب اعتماد به نفس آن ها افزایش یابد. با ایجاد گروه های مختلف و ترتیب دادن برنامه های ورزشی، به آن ها کمک کنید به کودکان دیگر بپیوندند. به دنبال فعالیت هایی باشیدکه به کودک کمک کند احساس اعتماد به نفس و قدرت بیشتری پیدا کند. این فعالیت می تواند شرکت در کلاس هایی همچون دفاع شخصی، کاراته یا کلاس های ژیمناستیک باشد.
    و به خاطر داشته باشید: مراجع و افراد بی شماری وجود دارند که می توانند به شما و خانواده تان کمک کنند تا بر ناراحتی ها و مشکلات ناشی از قلدری غلبه کنید.
    منبع: com.مرکزمشاوره